Integratie van de adoptiehond in het gezin

Veel adoptiehonden worden binnen de week terug naar het asiel gebracht.
Hoe komt dat? Honden worden toch geadopteerd door mensen die honden op een bijzondere manier liefhebben? Wil men een verstotene een gouden mandje geven? Wellicht is het antwoord op deze vragen “ja”. Maar waarom belanden dan zo veel honden andermaal in het asiel?

Ik denk dat we eens moeten nagaan wat ‘liefhebben’ echt betekent.
Liefde is het uiten van genegenheid ten dienste van de ander zonder er iets voor terug te willen…
Liefde is een behoefte van de andere invullen, zoeken naar het beste voor de andere…
Liefde is onvoorwaardelijk…, het is ruimte en veiligheid schenken zodat de andere zichzelf kan zijn…
Liefde kan gericht zijn op het stellen van een goede daad… iemand helpen waarmee men zich emotioneel betrokken voelt…
Maar start men vaak niet vanuit het eigen perspectief? Start men niet vanuit de eigen verwachtingen? En wat heeft dat dan nog met liefde te maken?

Om een hond lief te kunnen hebben, dient men zich open te stellen voor zijn perspectief.
Hoe is het voor een hond om in een nieuwe omgeving terecht te komen?
Hoe is het voor een hond om door vreemde mensen binnen zijn persoonlijke ruimte benaderd en aangeraakt te worden?
Heeft een hond die maanden in een asiel verbleef nog perceptie van een comfortzone, van de zone waar hij wel en niet zijn behoeften kan en mag doen?
Zijn we bereid vanuit zijn perspectief te vertrekken?
Als het antwoord ‘ja’ is dan ben ik zeker dat er nog heel weinig honden (terug) naar het asiel zullen worden gebracht.

Mijn definitie:
Hondenliefde is begrip tonen voor het natuurlijk gedrag van de hond en de omstandigheden creëren die nodig zijn om een hond ‘hond ‘ te laten zijn.

Niet kunnen alleen zijn
Een van de meest voorkomende redenen dat honden (terug) naar het asiel worden gebracht is het niet kunnen alleen blijven. Een hond die stress heeft tijdens het alleen zijn zal blaffen, vernielen, onzindelijk zijn en constant in de nabijheid van de mensen willen zijn. Niet om ze te domineren maar om controle te hebben over de intenties van de persoon – blijft hij/zij bij me of zal hij/zij weggaan?
Waarom heeft de hond de behoefte om de gezinsleden te controleren op hun blijven of weggaan?
Honden hebben tijd nodig om een nieuwe ruimte, hun nieuwe thuis als een comfortzone te leren beschouwen. Ik denk dat we dat allemaal begrijpen. Maar het feit is dat we de hond de kans niet geven om zijn nieuw huis als een comfortzone te ‘leren’ beschouwen. Mensen sluiten de honden in hun armen, geven de hond constant aandacht en laten hem de ganse dag achter zich aanlopen. De gezinsleden worden heel snel (reeds na enkele uren) de veiligheidsankers van de hond. De hond heeft deze ankers nodig om zich comfortabel en veilig te kunnen voelen. Zodra de gezinsleden weggaan, gaat de hond in paniek en dit met alle gevolgen van dien… hij wordt terug naar het asiel gebracht.

Hoe zou men het beter kunnen aanpakken?
Nog voor u de hond in het asiel gaat ophalen kunt u voor hem een veilige ruimte voorzien. Dit kunt u doen door een bepaalde zone in huis af te scheiden van de rest van de woning. Plaats daar een mand, een kauwspeeltje en zijn drink en eetbak.
Als u met de hond thuiskomt, zorgt u ervoor dat u hem eerst goed uitlaat en brengt u hem vervolgens naar de veilige ruimte. Verder dient u er gewoon voor hem te ‘zijn’. Dit betekent dat men de hond met rust laat. Hij heeft nu nog geen ‘liefde’ nodig. Hij heeft nood aan ruimte, rust en veiligheid. Onmiddellijk verlaat u af en toe de ruimte en laat u de hond even alleen – zichzelf zijn. De hond kan u zien maar kan niet altijd overal met u meelopen. U kunt de keuken met de woonkamer afscheiden door middel van een kinderhekje.
Het doel is dat de hond de ruimte als zijn veilige ruimte gaat beschouwen en tot rust komt.
Eerste missie geslaagd! De hond kan alleen blijven.

Agressie
Een andere heel veel voorkomende reden waarom een hond (weer) naar het asiel wordt gebracht is omdat hij agressief zou zijn.
Het is nochtans overduidelijk dat honden er alles aan doen om conflicten te vermijden. Maar willen mensen dat ook?
De drie meest voorkomende contexten waarin een hond bijt zijn wanneer hij ongewenst wordt aangeraakt, als hij fysiek wordt gestraft en omdat men iets van hem wegneemt dat hij eerst verworven had.
Het gaat hem dus duidelijk over het niet respecteren van de persoonlijke ruimte van de hond. Sommigen zullen nu roepen dat een hond ‘moet’ tolereren dat hij door zijn ‘baas’ wordt aangeraakt, dat een hond moet gestraft worden als hij iets doet wat niet mag en dat men als baas de persoonlijke zones van de hond en dus ook zijn eten moet claimen. Ik kan hier maar een ding op zeggen: dergelijk gedrag zie ik vooral bij op zichzelf gerichte mensen maar niet bij honden.
Hoe voorkomt men agressief gedrag bij de geadopteerde hond?

Tijdens het aanraken
Let op de lichaamssignalen van de hond die aantonen dat hij spanning ervaart als hij wordt benaderd. Spanningssignalen zijn een reactie van het lichaam om met stress om te kunnen gaan. Door het vertonen van spanningssignalen kan de hond zichzelf en de ander ontspannen.
De belangrijkste spanningssignalen zijn: neuslik, muillik, de voorpoot heffen, geeuwen en wegkijken.
Er is niets mis met spanningssignalen! Herken ze. Het is belangrijk dat de spanning weggaat. U hoeft dan niets te doen. Indien de hond, wanneer u hem aanraakt, spanningssignalen blijft vertonen, kunt u beter afstand nemen. De hond zal ontspannen, vertrouwen opbouwen en in de toekomst zal zijn persoonlijke ruimte kleiner worden en zult u hem meer en intenser kunnen aanraken.

Gebruik uw verstand in plaats van uw kracht
– Voorkom dat honden fouten maken dan hoeft u hem niets af te leren.
– Leg de bal in uw kamp. Neem zelf de verantwoordelijkheid voor ongewenst gedrag van de hond.
– Creëer omstandigheden waarin uw hond maximaal mogelijkheden heeft om juist gedrag te vertonen.
– Gedraag u zoals u wilt dat uw hond zich gedraagt – vermijd conflicten, blijf kalm en evenwichtig.
Fysieke straf is gevaarlijk en kan het leven van de hond in gevaar brengen…

Gekregen is gekregen
Nog nooit heb ik kunnen waarnemen dat een van mijn hond iets van een andere hond probeerde weg te nemen. Bij honden bestaat de ethische code: “gekregen is gekregen”.
Waarom willen mensen altijd dat eten, het kauwbot en het speeltje van de hond wegnemen? Juist, specialisten hebben gezegd dat dit moet kunnen… anders is de hond de baas en niet u…
Honden zijn bij mensen komen samenleven om samen te werken en niet om conflicten aan te gaan. Baas zijn of niet is daarbij van geen enkel belang.
U kunt voorkomen dat uw hond (terug) naar het asiel moet door wat hij verworven heeft te respecteren.
Geef hem eten in zijn veilige ruimte en houd afstand. Indien de hond een kauwbot heeft laat hem dan met rust.
Simpel, niet?

Tot slot
Men kan honden geen verantwoordelijkheid geven. De bal ligt in het kamp van de mens, in het kamp van de hondenliefhebber.
Waarom zouden impulsaankopen van honden moeten ontraden worden en de impulsadoptie niet? Zouden de echte hondenliefhebbers, de asielverantwoordelijken hier geen voorbeeld kunnen stellen? Zouden we kandidaten enkele dagen bedenktijd kunnen opleggen? Zouden we mensen kunnen informeren wat het inhoudt om een hond te adopteren?
In ieder geval, indien u overweegt een hond te adopteren doe dit dan vanuit het perspectief van de hond en laat uw perspectief dat van hondenliefde zijn.
Toon respect voor man’s best friend!

Bron: Geert De Bolster